گسترش روابط ایران و مصر به‌عنوان 2کشور اسلامی با پیشینه فرهنگی غنی و تمدن دیرینه و تأثیر‌گذار ازجمله مسائلی است که می‌تواند در عین آنکه منافعی برای 2 ملت داشته باشد، برای دنیای اسلام نیز مفید واقع شود.
از این جهت است که در دیدارهای متقابلی که بین مسئولان رده‌های مختلف 2 کشور صورت گرفته، علاقه‌مندی به از سرگیری روابط ابراز شده است.
نمونه آن سفری بود که در قالب یک هیأت پارلمانی به مصر داشتیم و یکی از موضوع‌های اصلی مورد بحث با احمد ابوالغیط، وزیر امور خارجه مصر و سایر مسئولان مصری، موضوع رفع موانع برای از سرگیری روابط بود.
اجلاس بین‌المجالس کیپ تاون که فروردین ماه سال‌جاری برگزار شد نیز فرصت دیگری را فراهم کرد تا گروه پارلمانی ایران و مصر، با موضع‌گیری در مقابل تحرکات رژیم‌صهیونیستی، مشترکات فرهنگی و ایدئولوژیک خود را در این اجلاس به نمایش بگذارند.
ادامه این ابراز تمایل‌ها برای تحکیم روابط در حاشیه اتحادیه بین‌المجالس ژنو و در خلال دیدار علی لاریجانی، رئیس مجلس ایران و فتحی سرور، رئیس مجلس مصر نمود پیدا کرد.
با توجه به این شواهد، مشخص است که تهران و قاهره می‌توانند به‌عنوان اعضای تاثیر‌گذار سازمان کنفرانس اسلامی با ازسرگیری روابط، تأثیر مثبتی بر منافع ملی یکدیگر داشته باشند.
با در نظر گرفتن اینکه موانع موجود، موانعی نیستند که بتوانند سد راه گسترش روابط شوند، باید گفت که زمینه‌ها برای از سرگیری روابط آماده است.
مهم این است که این زمینه‌ها از سوی طرفین به‌نحوی مدیریت شود که اراده کشورهای ثالث، بر اراده ایران و مصر تأثیر منفی نداشته باشد؛
چرا که قدرت‌های غربی تمایل دارند فاصله بین ما و دیگر کشورهای اسلامی بیشتر شده و همکاری‌های متقابل و داشتن روابط سیاسی اقتصادی ما با دیگر کشورهای منطقه هر روز کمرنگ‌تر شود.
آنچه از طرف ایران و مصر به‌عنوان مانع برای از سرگیری روابط مطرح می‌شود، مسائلی هستند که می‌توان برای آنها چاره‌ای اندیشید و افکار عمومی 2 ملت را به سمت یک نقطه اشتراک هدایت کرد.
* نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس
